Άνοιξα τα μάτια μου απότομα. Ο θόρυβος από το διπλανό δωμάτιο με ξύπνησε. Θα πρέπει να το είχα ακούσει στον ύπνο μου σκέφτηκα. Δεν μπορεί να άκουσα το κλάμα ενός μωρού. Δεν είχαμε κανένα μωράκι στο σπίτι.
Προσπαθούσα να συνέλθω από το απότομο ξύπνημα. Έτριψα τα μάτια με τα χέρια μου και έπιασα το ρολόι που είχα αφήσει στο κομοδίνο να δω τι ώρα ήταν. 03:01. Kαι τότε ξαφνικά άκουσα πάλι το κλάμα του μωρού!
Σηκώθηκα και άρχισα να πηγαίνω προς το δωμάτιο που άκουγα το κλάμα. Ήταν του αδερφού μου που ήταν στο στρατό. Έπρεπε να ήταν άδειο τώρα.
Πέρασα τη πόρτα από το υπνοδωμάτιο των γονιών μου. Κοιμόταν. Δεν πρέπει να είχαν ακούσει τα κλάματα. Δε τους ξύπνησα.
Έφτασα στο δωμάτιο που άκουγα το κλάμα. Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα. Μπήκα μέσα και είδα στο δωμάτιο ένα μωράκι να κλαίει! Αλλά όχι ένα οποιοδήποτε μωρό! Ήμουν εγώ μικρή!!!!
Το μωράκι, εγώ δηλαδή, με κοιτούσε κλαίγοντας. Σήκωσε τότε το χέρι του και μου έδειξε προς τη ντουλάπα. Συνέχισε το κλάμα. Κοίταξα στη ντουλάπα.
Στην αρχή δεν είδα κάτι. Ξαφνικά όμως μια σκιά άρχισε να καλύπτει τη ντουλάπα. Δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν. Η σκιά γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Προσπάθησα να φωνάξω τους γονείς μου αλλά δε μπορούσα. Δεν μπορούσα να βγάλω το παραμικρό ήχο... Δε μπορούσα να κάνω την παραμικρή κίνηση... Ένιωθα παγιδευμένη στο ίδιο μου το σώμα.
Η σκιά είχε σκεπάσει σχεδόν όλο το δωμάτιο και ερχόταν όλο πιο κοντά σε μένα.
-Είδες; Κατάλαβες τώρα; Μου είπε το μωρό με φωνή μεγάλου ανθρώπου.
Η πόρτα του δωματίου έκλεισε. Ήρθε το τέλος μου σκέφτηκα.
Και τότε άνοιξα πάλι τα μάτια μου! Ήμουν στο κρεβάτι. Ήταν απλά ένα τρομακτικό όνειρο. Ένας εφιάλτης!
Έτριψα τα μάτια μου και πήρα το ρολόι που είχα αφήσει στο κομοδίνο να δω τι ώρα ήταν. 03:01! Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι, πέρασα γρήγορα από την πόρτα του δωματίου των γονιών μου που κοιμόταν και έτρεξα στο δωμάτιο του αδερφού μου. Ευτυχώς ήταν άδειο! Ούτε μωράκι υπήρχε ούτε κλάματα! Ευτυχώς όλα ήταν ένας εφιάλτης!
(ourhorrorstories)
0 Σχόλια