Η δική μου ιστορία που θέλω να σας πω δε ξέρω αν φανεί σε κάποιους τρομακτική αλλά σίγουρα όλοι θα συμφωνήσουν ότι είναι περίεργη.
Όταν ήμουν μικρός (πήγαινα στο δημοτικό - γυμνάσιο) κάθε φορά που ξάπλωνα το βράδυ στο κρεβάτι, άκουγα τον ήχο βημάτων. Μεγάλων βημάτων από κάτι μεγάλο. Δε ξέρω από τι ή ποιον. Τα άκουγα πρώτα από μακρυά και σιγά σιγά πλησίαζαν!
Δε μπορούσα να προσδιορίσω από που ερχόταν. Σαν να πλησίαζαν το σπίτι μας. Το δωμάτιό μου!
Κανονικά δεν έπρεπε να ακούω αυτούς τους ήχους. Παρόλο την ηλικία μου ήξερα ότι δεν ήταν φυσιολογικό αυτό! Γι' αυτό και δεν είπα ποτέ τίποτα στους γονείς μου. Φοβόμουν από τη μία τα βήματα που άκουγα και από την άλλη φοβόμουν ότι αν το έλεγα στους γονείς μου θα με περνούσαν για τρελό!
Κάθε βράδυ είχα τον ίδιο τρόμο! Ότι θα ακούσω τα βήματα, ότι ανήκαν σε κάποια οντότητα περίεργη, παράξενη και ότι κάποιο βράδυ θα έφτανε στο δωμάτιό μου και θα γινόμουν έρμαιο στις βλέψεις του!
Όταν μετακομίσαμε εξαφανίστηκαν και οι ήχοι από τα βήματα. Τη γλίτωσα τελικά και δε τα κατάφερε να φτάσει σε μένα ποτέ! Ίσως το εμπόδισαν οι προσευχές που έλεγα κάθε βράδυ!
Ξέρεις κανένας τι μπορεί να ήταν αυτό; Ήταν της φαντασίας μου; Ή κάτι άλλο;
Our Horror Stories
0 Σχόλια