Ποιος να είναι σκέφτηκα. Ίσως ξέχασαν οι γονείς μου τα κλειδιά. Έτσι σηκώθηκα και άνοιξα. Όμως στη πόρτα δεν ήταν κανείς.
Κάθισα πάλι στο καναπέ για να συνεχίσω να βλέπω την ταινία. Και πάλι κάποιος χτύπησε δύο φορές την πόρτα.
Αυτή τη φορά σηκώθηκα και κοίταξα από το ματάκι της εξώπορτας. Το μόνο που έβλεπα ήταν σκοτάδι. Έτσι άνοιξα αλλά και πάλι δεν ήταν κανείς.
Μόλις κάθισα στο καναπέ ακούστηκε και πάλι ο ίδιος χτύπος. Ένα χτύπημα αυτή τη φορά.
Αποφάσισα να μην σηκωθώ να ανοίξω. Μετά από λίγη ώρα όμως κάτι άρχισε να χτυπάει συνεχόμενα και δυνατά την εξώπορτα! Φωτιστικά, κορνίζες, διακοσμητικά που είχα πάνω στα τραπεζάκια άρχισαν να τρέμουν, σα να είχε γίνει σεισμός...
Για να μην πολυλογώ, από τότε, όποτε χτυπήσει η πόρτα και δεν ανοίξω, μέσα στο σπίτι γίνεται χαμός. Έπιπλα μετακινούνται, κάδρα πέφτουν πολυφωτα πάνε πέρα δώθε.
Γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει; Κινδυνεύω; Πως θα απαλλαχθώ από αυτό το κακό;
0 Σχόλια