Η μαύρη οντότητα

Ήταν βράδυ χειμώνα. Έξω είχε πολύ κρύο και αποφάσισα να κάτσω μέσα στο σπίτι, παρόλο που η παρέα μου θα έβγαινε.


Σαν φοιτήτρια θα έπρεπε να γλεντάω, όπως μου έλεγαν, και όχι να κάθομαι μέσα. Κι όμως εκείνες τις μέρες ένιωθα κάπως μέσα στο σπίτι μου, λες και κάποιος με παρακολουθούσε.


Ξάπλωσα νωρίς, κατά τις 11, μιας και είχε χαλάσει και η τηλεόρασή μου και δεν είχα τι να κάνω. Χάζεψα λίγο στο κινητό, άναψα το φωτάκι από τον απορροφητήρα στην κουζίνα μου και πήγα για ύπνο στο δωμάτιό μου.


Κοιμήθηκα σχετικά γρήγορα, δεν ονειρευόμουν κάτι, ώσπου μια στιγμή μια οντότητα μαυροφορεμένη (ξεχώριζα μονό το χαμόγελό της) εμφανίστηκε στην σχισμή της μισάνοιχτης πόρτας μου και φώναζε το όνομά μου χαμογελώντας.


Φοβήθηκα, προσπαθούσα να φωνάξω αλλά δεν μπορούσα…. Η οντότητα έφυγε και πήγε στην κουζίνα. Άνοιξε τα συρτάρια και άρχισε να ανακατεύει τα μαχαιροπίρουνα, ώσπου κατάφερα να ουρλιάξω και ξύπνησα.


Ήταν 6 παρά η ώρα. Άνοιξα όλα τα φώτα του δωματίου και του σπιτιού και καθόμουν στο σαλόνι κοιτώντας γύρω γύρω. Για μέρες δεν μπορούσα να ησυχάσω, ούτε να κοιμηθώ μονή μου.
Ακόμα παραμένει η απορία αν ήταν όντως οντότητα ή παιχνίδι του μυαλού μου.


Our Horror Stories