Είναι η δεύτερη χρονιά που προσπαθώ να πάω στην Εκκλησία για την Ανάσταση και δεν τα καταφέρνω.
Πέρυσι με το που ντύθηκα και ετοιμάστηκα με έπιασε ένας δυνατός πόνος στο στομάχι. Ήταν τόσο δυνατός που έπεσα κάτω στο πάτωμα. Οι γονείς μου, μου έδωσαν ένα παυσίπονο αλλά ο πόνος επέμενε και με πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί οι γιατροί μου έκαναν ορισμένες εξετάσεις, μερικές παυσίπονες ενέσεις αλλά ο πόνος πέρασε μερικά λεπτά μετά τις 12 το βράδυ. Έτσι ξαφνικά όπως ήρθε έφυγε. Οι γιατροί υπέθεσαν ότι ήταν κολικός.
Φέτος, όσες φορές κι αν προσπάθησα να πάω στην εκκλησία ένιωθα μια απίστευτη αδυναμία. Δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ από τον καναπέ. Σαν να ήμουν 100 χρονών. Όταν αρχίσαμε το Μ Σάββατο να ετοιμαζόμαστε για την εκκλησία με έπιασε ένας δυνατός πονοκέφαλος. Δεν μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου.
Τελικά έμεινα στο σπίτι. Ένιωθα πολύ παράξενα. Δε ξέρω γιατί. Ένιωθα ένα βάρος.
Δε ξέρω τι μου συμβαίνει... Ένα είναι μόνο σίγουρο... Όσες φορές προσπάθησα το τελευταίο χρόνο να πάω στην εκκλησία πάντα κάτι γινόταν και το ανέβαλα.
0 Σχόλια